Zondag 13 maart met een vijftal mede hyvers ( bloggers) naar de Oostvaardersplassen geweest. We hadden gelukkig redelijk weer. Het was niet te koud, droog en af en toe kwam er een waterig zonnetje door.
We wilden graag een bepaalde route wandelen vanaf het bezoekerscentrum aldaar, maar na 10 minuten wandelen kwamen we er achter dat een groot gedeelte was afgezet. Balen !
We zijn daarop maar naar de vogelkijkhut Schollevaar gelopen. Onderweg kwamen we vier herten tegen die lekker lagen te herkauwen.
Dit hert stond als enige rechtop en keek mij recht in de lens aan. Hij was totaal niet bang! Automatisch ga ik dan tegen zo'n hert praten ( dat doe ik ook tegen mijn hond)
Yvonne keek mij raar aan; "Wat doe jij nou. Praten tegen zo'n hert? " Maar zo als je ziet, het werkt.
Vervolgens via een zeer modderig paadje de vogelhut bereikt. Vandaar uit had je een mooi uitzicht over het water, met alle af en aanvliegende aalscholvers. Na onze boterhammetjes te hebben genuttigd, wer terug gelopen.
Vlak bij het bezoekerscentrum kwamen we een grote groep mensen tegen , die onder beleiding van een vrijwilliger de route gingen lopen die afgeschermd was voor publiek. Wij hebben ons meteen in de groep gemengd....
Nu kwamen we in een gebied met veel omgevallen bomen. Er liepen groete groepen met herten, runderen en konikspaarden. De herten gingen heel snel op de vlucht. De runderen liepen langzaam van de groep vandaan en de paarden bleven eigenwijs op het pad staan.
De konikspaarden zijn echt niet bang voor mensen. Ze zagen er zo aan het einde van de winter redelijk gevoed uit. Maar voeren mag je ze natuurlijk niet! We zijn nog in uitkijktoren de Zeearend geweest. In de hoop ook een zee arend te spotten, maar helaas. Wel een prachtig uitzicht over de plassen, met in de verte grote groepen herten en nog meer paarden. Het glas van de hut was dusdanig smerig, dat een foto niet mooi werd.
Vanaf de schuilhut zijn we dwars over het open veld terug gelopen. Hier en daar lagen wat kadavers van herten. Sommige lagen er al heel lang, andere nog maar net. Een trieste aanblik, maar wel de natuur.
Het was al met al een gezellig dagje en een gebied dat zeker voor herhaling vatbaar is.
Tot de volgende blog,
groetjes Odette